İyi İnsan Olma Yolculuğumuz

İyi insanın tanımı nedir? Nasıl iyi bir insan olunur?
Kimseye zarar vermemek ya da sadece kurallara uymak birini iyi bir insan yapar mı?

İyilik kavramı insanlık tarihi kadar eskidir.
Sözlük tanımı "iyi olma durumu" ve "karşılık beklemeden yardım" olarak geçer.
Genel olarak bir insanın hem kendisiyle hem de çevresiyle "duyarlı" ve "olumlu" tutum içinde olmasıdır.

Yani kişinin sadece zarar vermemesi değil, aktif olarak kendine ve çevresine fayda sağlamasıdır.
Güzel konuşmak, birine yardım etmek, yalan söylememek, dürüst olmak, adaletli davranmak, doğayı korumak...
Niyet ve eylemin uyumlu olduğu tüm samimi tutum ve davranışlar iyiliktir.

Çoğu zaman, doğru olanı yapmak ve daha iyi bir dünya için çabalamak insanı yalnız, hatta çaresiz hissettirir.
Bu geçmişte de böyle oldu, bugün de böyle oluyor ve gelecekte de böyle olacak.

Doğru bildiğimiz değerlerimizi savunmak, hemen karşılığını bulamayabileceğimiz bir yolculuk.
Etrafımızda olup bitenler, tüm olumsuzluklar her defasında yalnızlık hissi verir.
Bu yüzden sadece sonuçlara odaklanmak çoğu zaman hayal kırıklığı yaşatır.

Oysa her şeye rağmen kalbi insanlık, iyilik ve barış için atan binlerce insan var.
Hem en güçlü değişimler, çoğu zaman sessiz ve görünmez bir şekilde kök salmaya başlar.

Hangi düşüncemizin ya da eylemimizin büyük bir dönüşümün ilk halkası olacağını bilemeyiz.
Belki sonucu bile göremeyeceğiz, ama iyilik denizindeki bir damla olmaya gerçekten değer.

Önemli olan, iyi insan olma yolculuğunu bir motivasyon kaynağı haline getirmek.
Zaten her gün doğru olanı yapıyorsun, dönüşümün canlı bir parçasısın.
Bu bile başlı başına büyük bir başarı değil midir?

Hayatta sadece siyah ve beyaz yok.
Koyu bir Beşiktaşlı olmama rağmen, bu gerçek benim için de geçerli.
İyi insan olmak sadece doğru ve yanlışlarla ilgili değil.

İyi insan olmak sanıldığı gibi ne bir hedef ne de son duraktır.
Hayat boyu devam edecek ve etmesi de lazım olan bir süreçtir.

Gelişmemiz için öğrenmemiz gerek.
Öğrenmek için de hata yapmak.
İnsan hayatı, yolculuğun büyük kısmı hatalardan oluşan bir seyir.
Yeni yürümeye başlamış küçük bir bebeğin adımlaması gibi.

İyilik, sadece kendi değerlerimize sahip çıkmakla ve sadık kalmakla olmuyor.
Kendimizden başkalarına, hatta bize en uzak olanlara duyacağımız empati ile gerçekleşiyor.

Birbirini anlamayan, anlamak istemeyen iki kişi yan yana dururken bile birbirine bağırır.
Çünkü seslerini duyurmak isterler, bedenen aynı konumda olsalar da ruhen birbirlerine çok uzaklar.

İşte bu yüzden çözüm, sesi daha gür çıkarmak, bağırmak ya da tekrar etmek değil.
Duymaya değil, dinlemeye ve gerçekten anlamaya ihtiyacımız var.

İyi insan olma yolculuğumuzda kendimizle sürekli bir savaş veriyoruz.
Karanlık yönlerimizi bastırmakla, zayıf taraflarımızı kabullenmekle yoğun mesai harcıyoruz.
Büyük çoğunluğumuz da ne yazık ki bu savaşta kaybediyor.
Çünkü bu savaş herkesin kolayca gösteremeyeceği güçlü bir cesaret istiyor.

Ufacık bir dokunuş, küçük bir iyilik dünyayı bile değiştirebilir.
En iyi insanlar sadece kendini geliştirenler değil, başkalarına da dokunanlardır.
En iyilerimiz toplumun iyiliği için kendini paralayanlar arasından çıkar.

İyi insan olma yolculuğu uzun ve kesintisiz bir yolculuk.
Bir insan iyi bir insan olacaksa da bu bazen çok uzun zaman sürebilir.
Çünkü potansiyel birden değil, zamanla ortaya çıkar.

Bu yolculukta bazen yorgun düşeceğiz, umutsuz olacağız ama asla vazgeçmemeliyiz.
Çünkü iyi ve doğru olanın yükü ağır, ama değeri sonsuz olur.